جبار آذین به خبرنگار سینماپرس گفت: «ملبورن» نخستین تجربه سینمایی نیما جاویدی در عرصه سینمای حرفه ای ایران یک شبه درام معمایی است.

وی یادآور شد: در واقع قرار بوده این فیلم، اثری درام و معمایی باشد ولی علیرغم تلاش او و گروه سازنده فیلم سینمایی «ملبورن» به دلیل اندکی تجربه، دغدغه مسائل مالی ، اقتصادی و شیفتگی فیلمسازان جوان به فیلم سینمایی «جدایی نادر از سیمین» و همچنین ساختار ضعیف سینمایی، ضعف فیلمنامه و روایت سطحی قصه نتوانسته در قالب گونه های سینمایی درام و معمایی جای بگیرد و تنها از کنار این دو ژانر عبور کرده است.

این منتقد و رونامه نگار در ادامه افزود: «ملبورن» داستان خود را که سوژه تازه ای ندارد و از جذابیت های داستانی و روایی هم بی بهره است در یک آپارتمان به تصویر می کشد. این محدودیت لوکیشن که تنوع را از موضوع و فیلمنامه گرفته در کنار شخصیت پردازی های ضعیف، معلولیت دوربین در فضای بسته و بازی های متوسط بازیگران باعث شده تا فیلم نتواند نفس بکشد و از عناصر سینمایی معمایی ، ایجاد تعلیق ها، کشمکش ها، چالش ها و جذابیت های این نوع سینما به درستی استفاده کند. وقتی هم که تعامل و تقابل شخصیت ها به دلیل پردازش سطحی آن ها و مضمون اصلی فیلم درست از کار در نیامده مسلم است که فیلمنامه و فیلم نمی تواند یک درام دیدنی را شکل بخشد.

این مدرس سینما در ادامه بیان داشت: فیلم سینمایی «ملبورن» در تمامی بخش های فیلمنامه، بازیگری، کارگردانی، فیلمبرداری و لوکیشن جای کار بیشتر و دقیقتر را داشته است. با آنکه در جای جای این فیلم، فیلم سینمایی «جدایی نادر از سیمین» سایه انداخته که این نشانگر شیفتگی سینمایی نیما جاویدی به اصغر فرهادی است.

وی گفت: با این حال ساختن فیلم به شیوه فیلمسازان مطرح و فیلم های مهم چیز بدی نیست به ویژه برای یک فیلمساز جوان که در آغاز راه است ولی باید به یاد داشت که گام گذاشتن در مسیر حرفه ای ها با شیفتگی و آشفتگی کاملاً متفاوت است و نیما جاویدی به علت شیفتگی زیاد حتی در بازی ها هم یادآور فیلم اصغر فرهادی است.

آذین ادامه داد: او می توانست با نگاهی خلاقانه به سینمای فیلمساز مورد علاقه اش یا هر فیلمساز دیگری فیلم خودش را بسازد و توانایی هایش را به ظهور رساند. «ملبورن» با بضاعت فعلی بیشتر به یک فیلم کوتاه یا نیمه بلند تلویزیونی شبیه است که موضوع های پرداخت نشده، روایت الکن سینمایی ، خفگی فضای آپارتمانی آن را ناقص کرده و دلداگی به سازنده فیلم سینمایی «چهارشنبه سوری» آن را به آشفتگی کشانده است.

وی گفت: اگر نیما جاویدی واقعاً قصد داشت تا اصغر فرهادی دوم و چندم باشد «گرچه خود اصغر فرهادی هم دنبال روی دیگران است» دستکم روی پرداختن به فیلم ، فیلمنامه ، جزئیات پردازی، درام سازی و کار روی ساختار سینمایی «ملبورن» متمرکز می شد.

جبار آذین در پایان این گفتگو خاطرنشان کرد: در هر صورت نیما جاویدی با فیلم سینمایی «ملبورن» ناقص و نارسا وارد سینمای ایران شده است، امید که هوشمندانه و با افزودن پردازش و تجارب سینمایی خود را در راه تولید فیلم نیما جاویدی گام بردارد و در تحول و ارتقاء سینمای اجتماعی ایران نقش سازنده ایفا کند.